Op een avond in een oud stadsdeel ga je door een onopvallende openstaande deur en beklim je een trap terwijl je enkele mensen ergens naartoe volgt, je bent gescheiden van je vrienden, maar het maakt je niet uit en je zakt weg in een zachte diepe stoel in een donkere raamloze ruimte met de andere aanwezigen. De lichten gaan uit en de show begint, ah het is een toverlantaarnshow en je glimlacht toegeeflijk, onder de indruk van de handigheid van de anonieme exploitant. Het is hier erg warm, bijna verstikkend warm, en er hangt een dikke zware parfumlucht. De ziekelijke geur verzadigt de sfeer en je verbaast je kortstondig alvorens een bedwelming je overvalt. Een piepende bourdonklank vormt een verschuivende achtergrond terwijl de schaduwen tot leven lijken te komen en loom dansen onder fonkelende en schitterende lichten. Fluisterende echo\'s strelen je oren, terwijl een onheilspellende melodie wordt gespeeld door de allertrieste schaduw van hen allemaal, je voelt dat je het lied kunt aanraken, maar iets zegt je dat als je dat doet alles kapot gaat - inmiddels wordt de show nogal vreemd beeindigd met een slaapliedje. Het publiek verspreidt zich en de koude buitenlucht maakt je hoofd weer helder, maar je kunt je nu niet meer herinneren waar je bent geweest of hoe zou je weer terug zou kunnen keren.

www.myspace.com/peer_saer