Meisjes hebben meer emoties bij het schrijven van poëzie

Maandag 24 april 2006 - Den Bosch - „Mijn kamer is heel netjes, maar dat wil ik niet. Ik wil een rommelige kamer, maar dat wil mijn moeder niet.“ Pam Otterdijks uit groep zes van basisschool Antonius Abt uit Engelen staat met dit gedicht in een echt boek. Rijmen blijkt ook niet moeilijk: „Kijk maar: niet rijmt op niet“, aldus de trotse schrijfster.
Met nog eens honderdvijftig andere prijswinnaars kreeg haar gedicht een plaats in de bundel ’Mijn wereld onder woorden’ dat zaterdag in het Bossche provinciehuis ten doop werd gehouden bij de jaarlijkse prijsuitreiking van de Stichting Kinderen en Poëzie.
Met muziek, rap en dans kregen de achthonderd jongeren uit het gehele land door de organisatie een feestmiddag aangeboden waarin tussentijds de winnaars werden gehuldigd. Voor het eerst in het provinciehuis, maar alweer voor de zestiende keer lieten basisschoolleerlingen van 6 tot 12 jaar zien dat dichten en poëzie schrijven best mogelijk is voor jeugdigen. „Meisjes hebben toch wat meer gevoel en emoties bij het schrijven van gedichten“, weten Fleur Donker, Debby van Dijk, Sanne Sluyter en Milou van Dinther van diezelfde Jenaplanschool uit Engelen. De school kende niet alleen een fiere winnares in de dichtwedstrijd, maar ook het fraaie werkstuk van de bovenbouwgroepen werd met een prijs gehonoreerd.
„We doen enkele keren per week aan gedichten en dat heeft nu dus succes“, aldus het kwartet meiden dat alle juffrouwen looft om hun leuke poëzielessen. Zij blijken zelfs bekend met rijmschema’s en rijmsoorten. „Een elfje bestaat uit elf woorden en een Haico is oorspronkelijk een Japans gedicht. We schrijven ook rondelen?“ In totaal ontving de stichting zo’n 22000 inzendingen die door een volwassen- en een kinderjury werden beoordeeld.
De UNICEF-poëzieprijs ging naar de achtjarige Niels Dekker uit Groningen

Bron: Brabants Dagblad door Ton Wagenaars