De stad houdt het,

Glazen kaarten, glazen gezichten, 
contacten van papier maché, platte schermpjes,
het is  er grillig als een borrelende waterbron,
en mensen, ze hellen over naar het  uitproberen.  
Grappen passeren de stoplichten.
Stemmen en woorden worden vlotdriftig gescheiden
van elkaar en van de al te gewone betekenissen.
Jij bent: Hai.
Gebouwen spraken ooit af: hier is het plein. 
jouw plein.

Stug ben je, steriel, en verleidelijk, stad
En spraakmakend stil soms.