Zijn wij nog steeds dezelfden?
Haaien in een vissenkom?
Verkleed voor op het bal van de waarheid?
Grimassen we grollend met vet en bollen straks naar de stilte...?
Iets hindert
al langer,
raakt ons.
We lezen erover in de kranten,
elke dag, ook  nu weer.
Het tragische nieuws slaat 
kraters in ons.
Oppervlakkig gezien  lezen we er overheen,
als vliegtuigpassagiers die de steden de bergen en de zee zien onder zich. 
Goedkope vluchten?

En toch. We komen er niet voor weg,
 er zijn slachtoffers,
én er zijn daders, met hun echo's, hun stemmen, 
er zijn er altijd die hebben meegefluisterd, meegeluisterd,
meevergaderd,die hebben doorgegeven,
er zijn handlangers.
Onze verontwaardiging komt boven 
bij het lezen over
de aanslagen
op 
wie
ons
aangaan,
en dóór wie ons aangaan.

Opeens zijn wij de
verloren gewaande
zonen en dochters 
die na jaren terug komen,
we zijn verkleumd 
Laten we ruimte scheppen om samen te leven.