Ik weer.
tranen van een eenzaam mens
tranen die ik drogen wil
maar is dat de wens
van die onbekende voor mij
dat onbekende mens?
tranen van een eenzaam figuur
die alleen op een bankje zit
voor zich uit te huilen
ik weet niet wat te doen
maar wil zeker niet
met haar ruilen
haar kleding vaal
haar gezicht nat
van tranen die
zo van binnen
naar buiten
geperst worden
door onverteerbaar
verdriet
en iedereen
loopt door
ben ik dan de enige
die het ziet
ik zal me toch
naast haar zetten
en vraag haar wat er is
zij schudt warrig haar hoofd
en vraagt direct om sigaretten.
ik had het kunnen weten
weer een zoekende
naar niets
weer een dakloze
die even in een dip
iemand wilde plukken
en dat was ik, met stip.
ik tuin er altijd in
omdat ik alles zielig vind
wat dit leven mij ook biedt
omdat ik er altijd
maar vanuit ga
het kan mij net
zo goed gebeuren
alleen ben ik zo
niemand
die mij ooit zo ziet.
