laat mijn haren langzaam zakken
en streel de vingers er doorheen
voel de angst naar binnen sluipen
ik voel me nu niet meer alleen
 
voel mijn hart zo hard tekeer gaan
dat de angst mij overmand
ik weet niet waar het aan kan liggen
niet aan het haar dat betast
wordt door mijn hand
 
de woorden zijn te stil
de letters niet te verstaan
het hart wordt ineens kil
het is tijd om eens op
huis aan te gaan
 
voel het water langzaam glijden
langs mijn haren nat en koud
voel de diepte van je woorden
die mij zeggen
dat jij
niet meer van mij houdt.