Het lange trage licht uit
lage luchten
omsluiert els en wilg met
grijze nevelslierten.
 
Het kloppende hart van de zee
stuwt vruchtbaar zijn vloed
tussen dijken en oevers,
over schorren en slikken en
bij drempels van dorpen.
 
Rijen populieren,
onverstoorbaar overeind,
fluisteren zacht een
afscheid naar het wuivende riet.
 
In een laatste rode gloed
versmelten land en licht tot
donkere poldergrond.