Mooi stilleven hoor. Effe voor benieuwd, heb je deze op basis van een schilderij gemaakt? (wil ik zelf eerdaags eens een paar keer gaan doen, dit ziet eruit als een fraai voorbeeld!)

De structuur (Beschouwing gevolgd door introspectie) geeft een beetje een Tanka-achtige beleving aan het gedicht- vinnik mooi.

De tweede strofe kan denk ik nog wél iets sterker. Wat ik erin lees is "Ik ging helemaal op in het tafereel en vereenzelvigde me met het meisje"- wat compacter is dan de poëtische versie. Ik denk dat je er meer meer mee kan.

Eén voorbeeld: in de eerste strofe beschrijf je alleen beeld en kleur en sfeer... maar als jij het meisje wordt en zij jou, dan zou je ook opeens de bloemen ruiken, de wind horen ruisen, de warmte van de zon voelen, ik denk dat die tweede strofe zich mooi leent voor het beste schrijfadvies dat ik ooit heb gehad: "Show it, don't say it". Nadeel daarbij is dan wel weer dat je structuur en je spanningsboog er door veranderen.

O, enne, -dit is niet meer dan een puur persoonlijke mening hoor- : Vergelijkingen worden, vind ik, sterker zónder woorden als "als","zoals" of "alsof", omdat het beeld zoveel sprekender wordt. Vergelijk bv "Mijn gitaar is als een ranke vrouw" en "Mijn gitaar is een ranke vrouw". De eerste gitaar is vast mooi, maar bij de tweede gitaar vermoed je als lezer al bijna meteen dat "ik" er verliefd op ben.

Dus vanaf mijn stokpaardje zou ik suggereren "ik werd het meisje en zij mij".

Hoe dan ook, inspirerend gedicht, heb het graag gelezen!