Eens was er een klein leventje
aan het worden
in mij.
Het groeide gestaag,
stopte toen
met leven en
moest eruit
 
Wij bleven achter
met lege handen en
een lege plaats
in ons gezin
 
Wij praatten samen,
huilden samen,
baden samen,
leerden onze kleinheid
en Gods grootheid kennen
 
Bij de na- controle
hoorden we:
“Het was een jongetje”.
 
Toen brak er iets in mij:
het weten, dat niet iets
onzijdigs,
maar een
jongetje
in mij
was gestorven
deed mij beseffen:
het was al een kind
 
Ik huilde
samen met mijn liefste
om dat jongetje
 
Samen vochten we door;
blij met elkaar
en de kinderen
 
’t Is nu al lang voorbij,
de lege plaats is opgevuld,
maar nooit zal ik vergeten:
ik heb een kind
in mij gehad
en dat
vergeet een moeder niet!