hij had zich met zijn rede rijk gemaakt
aan wat hij dacht dat aanzien gaf
dat hij vergat dat hij het was
die dacht maar niet meer voelde

hij zat daar voor zijn prachtig huis
in gouden stoel omringd door zijn bezit
trots te laten zien wat hij aan rijkdom had
bereid de lof te krijgen die hij verdiende

mensen kwamen langs maar keken niet
zij zagen niet hoe hij daar pronkte
met wat hij dacht dat hij het was
die samenviel met zijn bezit

teleurgesteld begon hij te huilen
hij zag zijn leven los van zin
die hij 't had kunnen geven
maar helaas zichzelf vergeten was

hij gaf zijn rijkdom weg aan wie het nodig had
en ging als armlastig verder door het leven
en op het laatst toen hij op sterven lag
kwamen vele mensen hem bedanken

en zachtjes begon hij weer te huilen
om wat zijn leven zin gegeven had
om wie hij zelf was geweest
verlost van zijn bezit