Het muziekdoosje
Ik kijk en zie een doosje o zo klein
van grijs metaal, een hendel aan de zij
’t is nostalgie, was ’t doosje maar van mij
maar nee, het hoort in ’t ander huis te zijn
Ik kijk en zie een doosje o zo klein
behorend bij het meubilair van daar
het doosje intrigeert me, ik bewaar
de klanken diep in mij, ze galmen fijn
Want weet je, ook al is het nog zo klein
en tóch geeft het geluid, het streelt het oor
je pakt de hendel en muziek draait door
een melodie weerklinkt als een refrein
