Ik kan geen seizoen bedenken,
welke oprecht en recht door zee bood.
Elk blad had haar eigen kleur,
maar deze was zo identiek als rood.
Geen seizoen voelde zo kil,
als een storm in een glas water.
Waarom nu deze passie verwaterd?
Het volgend seizoen komt altijd later.
Ons licht straalde als ooit tevoren.
Maar gedane zaken nemen geen keer.
De verzameling van gevoel en kleur.
Avondrood was ons drijfveer.
Maar de horizon verregend nooit.
Jouw gezicht verwarmd nachtelijke kou.
Door weer en wind, over land en zee.
De herfst brengt mij altijd naar jou.
