weerkaatst in schrik
lichtgevend
hangen de pompoenen
in de boom
begeleiden stapjes
die onzeker gaan en toch
hun mannetje willen staan
een vogel schreeuwt
weerkaatst in schrik
van kinderlijk ogen wit
handjes vast
voor onverwacht
de kleine dappere lach
pas later
in het volle licht
verdwijnt de spanning uit het zicht
dan is het feest
de geesten zijn verdwenen
de maan heeft nooit zo vol geschenen
wil melker
30/10/2012
www.wilmelkerrafels.deds.nl
