Afscheid

Afscheid neem ik
zittend in de trein
van de kleuren
geel oranje bruin
 
Afscheid neem ik
lopend in het bos
van de geuren
en de zomer
 
Ik kijk door
het raam
de wijde
wereld in
nagenietend

van al het moois
dat deze zomer
bood
 
De trein rijdt door
het landschap heen
de zon die eerst nog
waterig scheen
breekt voorzichtig
door de grijze
wolken heen
 
Ik overdenk
mijn leven
reizend van
station
naar
station
 
Ik overdenk
de dingen
die ik deed
onderbroken
door
 slechts
alleen
 twee
ingeplande
tussenstops
 
Afscheid nemen
zal ik straks
van deze trein
die de fraaie
herfstkleuren
doorsnijdt
 
Plotseling
remt de trein
af voor een
rood sein
 
Een vrouwenstem
zegt: vanwege een
botsing op de lijn
tussen een onbekende
persoon en een
andere trein
 
Afscheid nam hij
met de trein
van de geuren
en de kleuren
van de zomer
en de herfst
van de
ondermaanse zon
die vanaf nu
nooit meer breekt
door de wolken
heen

© Hans Lambrechts
 
(Dit gedicht is geschreven
n.a.v. een onderbroken
treinreis vanwege een
zelfdoding op het spoor)