Er staat (c)opyright op de gedichten van Robbedoes U mag dit gedicht alleen gebruiken als u de auteursnaam en eventueel de website daarbij vermeldt.

Eenzaamheid 

                                                                                                                                                  

 

 

 

Wachten op iemand

die aan zal bellen.

De avond rond beloven.

Blijven geloven,

zelfs als er niemand komt.

 

Luisteren naar de geluiden die vervagen,

naar de wind,

de verten diep in huis.

Eenzaam zijn

en traag zoals het donker komt

de schaduwen ervaren.

 

Namen noemen

en tegen muren praten.

Urenlang zichzelf verlaten.

Een stoel verplaatsen in de hoop

daarna niet meer alleen te zijn.

 

Ramen sluiten.

Een boek dat openligt dichtdoen.

Van dromen in een bed bedaren.

En morgen alles overdoen.

 

 

Pierre Van Laeken.

 

 

Er staat (c)opyright op de gedichten van Melker, Wil U mag dit gedicht alleen gebruiken als u de auteursnaam en eventueel de website daarbij vermeldt.
 

Het warme nest

woorden werden
draden in het web
dat zich ontspon

jij kruiste
de basis waarmee
ik alles toen begon

kon de trekdraad
niet voltooien zag je
in de eerste ochtendzon

samen sponnen we
het warme nest en tastten
zacht de nieuwe draden af

die woorden in ons
lang kontact hadden geweven
weet dat liefde is gebleven


Zie ook: http://home.deds.nl/~wilmelkerrafels/
Schrijver: wil melker, 19-04-2007
wlmelkeratwanadoo.nl

Er staat (c)opyright op de gedichten van Robbedoes U mag dit gedicht alleen gebruiken als u de auteursnaam en eventueel de website daarbij vermeldt.

Herinneringen aan een liefde.

 

 

 

 

Het kan haast niet dat ik

die nooit van tederheden blijk kon geven

met zoveel liefde van je heb gehouden.

Zo diep,

dat ik nog steeds je glimlach ken,

en steeds nog weet

hoe goud je haren blonken

in het licht van zomergeuren,

waardoor je kwam gelopen.

 

In mijn herinnering

ervaar ik vaak de tederheid

van al dat zachte diep in mij.

Al is mijn hoop en het gevoel sindsdien,

door vele zomeren verlopen.

 

Toch was die liefde toen zo groot,

dat ik je nooit vergeten ben.

Ik van je lippen nog de warmte ken.

En jij het bent waar ik aan denk;

wanneer ik eenzaam ben.

 

 

 

Pierre   Van Laeken