DROOMVERLANGEN.

Als de maan als zonnebloem gaat bloeien
dansen de sterren als vlinders er omheen.
Dan drijf ik weg om te genieten,
in de zwoele zomernacht.
Ik zie jouw lichaam glanzen
in het helder donkere licht.
Je borsten vol en zacht,
je blanke billen trillen licht met elke stap.
Met een rilling van genot gaat er bij mij wat groeien.

Dicht tegen mij aan kom je mij verwarmen.
Je lichaam geurt naar oneindig groot verlangen
Van zuivere hartstocht gaat je lichaam open
zittend op mijn schoot: jouw benen naast de mijne
voel ik jouw diepe warmte om mijn lid.
In een gezamenlijk ritme houden we elkaar gevangen.
Ons oergeluid van liefde laat alle anderen even zwijgen.
In die doodse stilte klinkt ons gebrul van opperst genot.
Dan sluit ik je voorzichtig in mijn armen.

Genietend van dit eerlijk heerlijk samenzijn
streel ik je zacht en teder;
voel ik je lichaam zwaar en slap
uitgeput en nat van ’t zweet.
Rustend met mijn hoofd tegen je borst
hoor ik je adem en je hartslag nog in het tempo van voldoening!
De maan is ineens weer de normale maan;
de sterren weer gewone sterren.
Ben jij voortaan mijn mooie zonnebloem,
zal ik jouw lieve vlinder zijn!

ZOMER.

Languit lig ik op mijn buik in't gras.
Wat een leven!
De zon prikt naalden in mijn rug,
een mier kriebelt in mijn navel.
Een worm komt even kijken,
maar trekt zich snel terug.
Een vlieg gaat op een keuteltje aan tafel;
de ereprijs toont al haar schoonheid
in de tere blauwe bloemen.
Een aardrups rolt zich op.
Op een grasspriet zijn twee kevertjes bereid
tot ………
ja, hoe zal ik dat nu noemen?
Ik weet niet of het ze lukte,
Moe geworden door de drukte
doe ik mijn ogen dicht en droom.
Als ik dan na schijnbaar uren
loom
weer wakker word en mij optrek
en de stram geworden spieren
van mijn roodgloeiende rug weer strek,
let ik niet meer op de dieren,
maar denk ik net als eerder, even:
wat een leven!!!

gedichten van Hilde www.tuinvlinder.nl