Welkom dichters en lezers

BESTE DICHTERS EN LEZERS VAN GEDICHTENNET

Helaas worden er op deze site geen nieuwe gedichten meer geplaatst.
U kunt deze gedichten nog wel lezen. HEEFT U BELANGSTELLING DEZE DOMEINNAAM (met eventueel de hele site er bij te kopen? GRAAG BERICHT AAN poetrysite apestaartje gmail punt com

Er staat (c)opyright op de gedichten van Melker, Wil U mag dit gedicht alleen gebruiken als u de auteursnaam en eventueel de website daarbij vermeldt.
 
in wulpse bogen
 
 
ik speel
met je schaduw
boetseer in donker
en licht je gezicht
 
en profiel
scherpt lijnen
die ik met liefde en
geduld zal verzachten
 
rondingen
laten ondanks
zwart wit hun
kleuren verschijnen
 
vlak voor het drogen
heb ik wimper en oog
lichtelijk aangezet
het neusje omhoog
 
lippen welven
in  wulpse bogen
de mond in
glimlach geopend
 
jouw schoonheid
snijdt dwars door mijn ziel
nu begrijp ik weer
waardoor ik toen voor je viel
 
 
 
Er staat (c)opyright op de gedichten van Weegen, Ingrid van der U mag dit gedicht alleen gebruiken als u de auteursnaam en eventueel de website daarbij vermeldt.

Ik heb jouw innerlijke strijd nooit gezien.
Jouw besluit, zorgt dat de grond onder mijn voeten
zijn draagkracht verliest.
-
Alles duizelt, mijn focus is troebel.
Gisteren hield je nog van mij.
Ik zag het in je ogen.
-
Nu loop je verdrietig van mij vandaan.
In godsnaam. Wat doe je me aan.
Ik heb je lief zoals geen ander.
Jij, hebt nu een ander lief. Jij kiest voor haar.
-
Terwijl ik moedig in mijn rol blijf,
wens ik je alles toe wat goed is.
Ik ben blij dat je eindelijk de bocht omloopt,
nu pas geef ik mij over aan het drijfzand
om mij heen.
-
Nooit eerder voelde ik mij zo verloren.
Nooit eerder, voelde ik mij zo alleen.
------
www.ingridvanderweegen.nl


 
Er staat (c)opyright op de gedichten van Melker, Wil U mag dit gedicht alleen gebruiken als u de auteursnaam en eventueel de website daarbij vermeldt.
 
voetstappen in het zand
 
 
wind ontbladerde
zong kale takken
tegen een strak
blauwe lucht
 
ik huisde
niet meer thuis
verbleef achter
gesloten luiken
 
de wereld buiten
ordende zich
in verder sluiten
gaf mij geen gezicht
 
zelfs het roepen
van mijn naam
liet ik zeilen strijkend
zonder aan te leggen gaan
 
ik dobber rond
want het tij is dood
de zee droogt op aan
een onbekend stuk strand
 
ik spring en
dwing mezelf aan land
zie in opperste verbazing
weer voetstappen in het zand