Welkom dichters en lezers
BESTE DICHTERS EN LEZERS VAN GEDICHTENNET
Helaas worden er op deze site geen nieuwe gedichten meer geplaatst.
U kunt deze gedichten nog wel lezen.
HEEFT U BELANGSTELLING DEZE DOMEINNAAM (met eventueel de hele site er bij te kopen?
GRAAG BERICHT AAN poetrysite apestaartje gmail punt com
Het eerste licht
- Details
- Geschreven door Melker, Wil
- Categorie: Oud en Nieuwjaar
- Hits: 1734
het eerste licht
ik bied je vannacht
mijn vuurwerk aan
door bij je te zijn
in een magnifiek gebeuren
zullen stralen en bogen
de hemel doen kleuren
maar ook met de pijn
en onzekerheden waaraan
wij samen hebben geleden
in vuurspuwers en draaiers
dansen licht en beweging
hun eeuwig komisch spel
alles ging snel
in een jaar vol hectiek
over bergen door diepe dalen
samen zullen wij stralen
en het eerste licht zien
van twee duizend vijftien
wil melker
31/12/2014
www.wilmelkerrafels.deds.nl
Reactie toevoegen
Varende geesten
Zij kijkt uit over een grote zee
En verwacht in de verte te zien
Een boot met haar geliefde
En heel ja heel misschien
Dat hij nog van haar houdt
Zij vertelt haar kind van de
Zware golven de stoere wind
Van het huis dat voor elke
Zeeman
Altijd de weg wel vindt
Naar het onbekende
Naar het onbemind
Zij is de geest van
Niemandsland
Hier zo in dit geheel
Zij en haar lieveling
Wonen hier zo samen
En zo alleen
Geen boot vaart daar ooit heen
Zij wil haar geliefde weer eens zien
Het is zo lang geleden
Dat zij samen één konden zijn
Misschien nu weer, heel misschien
Maar de geest voelt de wind
En zij pakt haar kind
Loopt zij weer naar binnen
Want de storm komt op
Daarvan kan haar liefde
Het toch nooit winnen
En samen sluiten zij zich op
In een huis midden in de zee
Waar niemand hen zal vinden
De mist neemt hun geesten mee.
De geliefde op de boot
Hij vaart verder.
©
leny kruis
En verwacht in de verte te zien
Een boot met haar geliefde
En heel ja heel misschien
Dat hij nog van haar houdt
Zij vertelt haar kind van de
Zware golven de stoere wind
Van het huis dat voor elke
Zeeman
Altijd de weg wel vindt
Naar het onbekende
Naar het onbemind
Zij is de geest van
Niemandsland
Hier zo in dit geheel
Zij en haar lieveling
Wonen hier zo samen
En zo alleen
Geen boot vaart daar ooit heen
Zij wil haar geliefde weer eens zien
Het is zo lang geleden
Dat zij samen één konden zijn
Misschien nu weer, heel misschien
Maar de geest voelt de wind
En zij pakt haar kind
Loopt zij weer naar binnen
Want de storm komt op
Daarvan kan haar liefde
Het toch nooit winnen
En samen sluiten zij zich op
In een huis midden in de zee
Waar niemand hen zal vinden
De mist neemt hun geesten mee.
De geliefde op de boot
Hij vaart verder.
©
leny kruis
Winterweer
Zie de mensen schaatsen en dansen
Op het ijs zo koud en wit
Zie de rokken wijd en zijd gaan
En de heer, hij keert zijn hoofd
Netjes naar de andere kant
Zie de schaatsen hout en oud
Zie de blossen op de wangen
Zie de handen o zo koud
Maar in de handen van
Zijn lief gevangen
Kijk de mensen genieten
Zie de lichten op het ijs
Wat wij ooit eens lieten
Daarmee is men nu wel wijs.
Kijk de schaatsers dansen samen
Iedereen doet lekker mee
Ik kijk van de zijlijn
Ik dans wel voor twee
Mijn soep genietend
En chocomelk lekker warm
Ik wil ook wel schaatsen
Maar heb ze niet
Daarvoor ben ik te arm
Dus kreeg ik soep en chocomelk
Van die aardige mevrouw
Daar dankte ik haar dierbaar voor
Want het is zonder iets in de handen
Verrekte koud.
Ik blijf kijken naar dit schouwspel
Elke avond keer op keer
Totdat er ooit eens iemand op mij afkomt’
En mij vraagt te schaatsen,
Misschien wel een aardige meneer?
©leny kruis
Pagina 1780 van 4525