Welkom dichters en lezers

BESTE DICHTERS EN LEZERS VAN GEDICHTENNET

Helaas worden er op deze site geen nieuwe gedichten meer geplaatst.
U kunt deze gedichten nog wel lezen. HEEFT U BELANGSTELLING DEZE DOMEINNAAM (met eventueel de hele site er bij te kopen? GRAAG BERICHT AAN poetrysite apestaartje gmail punt com

Er staat (c)opyright op de gedichten van Melker, Wil U mag dit gedicht alleen gebruiken als u de auteursnaam en eventueel de website daarbij vermeldt.
 
stukjes werkelijkheid
 
 
 
het was geen luchtkasteel
daarvoor waren wij er
met te veel
 
in samen
stukjes werkelijkheid vervlechten
begrepen wij elkaar
 
maakten tastbaar
waarom wij anders
vol emoties zouden vechten
 
het breken hebben wij
gelukkig achter ons gelaten
gezond verstand verlengt de dagen
 
waarin wij toch
met onze schamele zaken
af en toe de hemel willen raken
 
 
wil melker
27/10/2013
www.wilmelkerrafels.deds.nl
Er staat (c)opyright op de gedichten van irma moekestorm U mag dit gedicht alleen gebruiken als u de auteursnaam en eventueel de website daarbij vermeldt.

Bosbrand

Een gouden gloed beschijnt
de toppen van de bomen.
Een vuur, dat hier ontvlamt
vol passie en vol kleur
geel, oranje, rood. Atomen,

explosie van geuren
van warmte, van gloed
komt schitterend tot leven
en wordt vol verwachting,
in extase haast, begroet

door een roodwit hoedje
dat hier gister nog niet was
vandaag er ‘zomaar’ is
ontkiemd in het vochtig bos,
tussen eikels in het gras.

En door een roodbruin pluimpje
speels spelend, als met vuur.
‘t Springt door de hoogste kruinen,
vat vlam, al vergarend zich
de vruchten der natuur.

Haast, haast je, voordat herfst
- met zijn wat grillige natuur -
zich overgeeft aan blazen,
razen, stormen en, met eenzelfde passie,
doven zal dit jaarlijks vuur.

Er staat (c)opyright op de gedichten van Melker, Wil U mag dit gedicht alleen gebruiken als u de auteursnaam en eventueel de website daarbij vermeldt.
 
verdwaalde plukjes zon
 
 
de matheid van de dag
breekt licht in donkere stukjes
die samen nog wat vonken
in verdwaalde plukjes zon
 
geen droefheid
maar een doffe pijn 
de uren niet meer weten
er slechts fysiek te zijn
 
ben dwalende in
niemandsland waar geen arm
de hand op steekt in groet
men elkaar gewoon vergeet
 
zonder enige impuls
is zelfs geduld
een schone maar
helaas verloren zaak
 
het bestaan
is aan het vergaan
als leven niets meer
aan de ander heeft te geven
 
 
wil melker
26/10/2013
www.wilmelkerrafels.deds.nl