Welkom dichters en lezers

BESTE DICHTERS EN LEZERS VAN GEDICHTENNET

Helaas worden er op deze site geen nieuwe gedichten meer geplaatst.
U kunt deze gedichten nog wel lezen. HEEFT U BELANGSTELLING DEZE DOMEINNAAM (met eventueel de hele site er bij te kopen? GRAAG BERICHT AAN poetrysite apestaartje gmail punt com

Er staat (c)opyright op de gedichten van Bieleveld, Ans U mag dit gedicht alleen gebruiken als u de auteursnaam en eventueel de website daarbij vermeldt.
Soms zijn woorden een holle frase
En een toonbeeld van onecht

Maar een goed verstaander proeft de leugen
en dat is zeker niet slecht

Want wil je integer leven, zeur dan niet
maar pluk de vrucht

Zuiver leven heeft veel meer waarde
je hoeft niet voor jezelf op de vlucht

Soms zijn woorden een holle frase
En een toonbeeld van onecht

Ik ben een goed verstaander
En dat is helemaal niet slecht!

Maar een goed
verstaander

Proeft de leugen
en dat is zeker niet slecht

Want wil je integer
leven zeur dan niet

Maar pluk de vrucht
zuiver leven heeft

veel meer waarde
dan je oppervlakkig ziet

Soms zijn woorden
een holle frase

En een toonbeeld
van onecht

Ik heb de waarde
lang geleden al gevonden
Er staat (c)opyright op de gedichten van Melker, Wil U mag dit gedicht alleen gebruiken als u de auteursnaam en eventueel de website daarbij vermeldt.


terwijl de obers vliegen


gehavend
klotst de zee bedaard
langs de gestutte boten


het luikenblauw
viert hoogtij
in de rode avondzon


kades met terrassen vol
meeuwen schreeuwend dol
terwijl de obers vliegen


het water wast
ongedurig kolkt de
spiegel tot diepzwart


dat blauw verdonkert tot
de nacht terwijl de kades feesten
overspoeld door de bretonse lach



wil melker
27/02/2010
www.wilmelkerrafels.deds.nl

Er staat (c)opyright op de gedichten van Poelman-Duisterwinkel, Coby U mag dit gedicht alleen gebruiken als u de auteursnaam en eventueel de website daarbij vermeldt.

Ingekaderd
lopen twee zussen
in gedachten op zoek,
de jongste draagt een camera,
de oudste bladert in een album.

Binnen een ander kader
ontwaar ik moeder,
zwijgend na het waarom,
vader tegenover haar,
handgebarend.
Aandachtig kijk ik
naar wat is vastgelegd.

Waar leugen waarheid wordt
pink ik een traan.

Een kader vult zich
met een wazig negatief,
dat van een vader,
rennend voor zijn leven,
vastklemmend in zijn arm
een kind van twee,
erbarmelijk klinkt het gehuil
vermengd met schreeuwen.
Een knuppel treft,
het kader sluit zich
in ontwikkeling;

Ik zie mijn gave handjes
boven de rug van vader
en ruik de geur van bloed.
Ik ben Laura, een dubbeltje
op zijn kant.

Geschreven bij het gelijknamige boek van Laia Fàbregas