Er staat (c)opyright op de gedichten van Kersting, Imme U mag dit gedicht alleen gebruiken als u de auteursnaam en eventueel de website daarbij vermeldt.
Als ik kon,

Als het aan mij zou liggen was ik al beter.
Het geknok om verder te komen in mijn leven.
Valt me weer eens zwaarder dan ik
dacht.
Als het aan mij zou liggen zou ik al
verder zijn dan nu.
En toch knok ik weer
om een uitweg te zien in die chaos.
Een
vreselijke puinhoop in mijn hoofd en gevoelens van angst.
Dat ik weer een paar
dingen niet goed heb aangepakt.
Ik weet dat
ik het ben om te veranderen
maar een weg
zie ik nog niet.
Het is zoveel moeilijker dan
ik weer eens dacht.
En het ging zo goed
had verschillende dingen zo goed aan gepakt.
Maar op dit moment val ik verder en verder
in zo'n heel diep gat.
En dan denk ik dat weer
goed in mijn vel zit.
En dan komen er toch
weer meer dingen en angsten voor bij.
En dan weet ik weer ik zit weer in een dip.  


Eerlijkheid,

Eerlijkheid staat bij mij op één liegen op geen.
Maar jij kon niet anders.
Dus ik moet leren daar
mee te leven.
Anders is mijn leven voorbij.
Wees eerlijk en los je eigen problemen op
want ik heb er al genoeg en er
kunnen er geen meer bij.
Leef gewoon je leven
en behoud je geluk.
Ik zal blijven hopen en
kijken of ik een glimp van jou zal zien.
Maar
vanaf nu los je eigen problemen maar op.
Want door leugens lukt dat jou ook niet meer.
Ik zal ze blijven voelen en ze zien.
Maar wat ik hoop is dat jij dat ooit in zal zien.
Er staat (c)opyright op de gedichten van Vereijken, Anja Maria U mag dit gedicht alleen gebruiken als u de auteursnaam en eventueel de website daarbij vermeldt.

Thuis

 

Lief en o zo vertrouwd

Muzikaal en mooi

Jammer dat de tijd om is

Ik moet weer naar huis

Maar ik kom terug

En dan zal ik blijven

Mijn waardevol stekkie

Dat is mijn thuis

 

© Schrijfster: Anja Maria Vereijken 07-07-2008

Er staat (c)opyright op de gedichten van Kersting, Imme U mag dit gedicht alleen gebruiken als u de auteursnaam en eventueel de website daarbij vermeldt.
Uit pure angst voor morgen,




 
Stil staan maar toch door gaan je weg vervolgen door je leven. Als moeizaam uit een put kruipen als het weer eens fout is gegaan. Weer eens te vroeg juichen voor iets dat niet mogelijk blijkt te zijn. Even rusten en dan weer een poging wagen je mede mensen juichen als je iets goed doet.  Maar jij weet het zonet nog niet of het waar is wat men zegt. Weer geloven in jezelf lijkt makkelijk maar dat valt vies tegen. Weer een dag voorbij straks komt de volgende en die gaat ook voorbij. Soms huilen bij iemand bij wie ik me veilig voelt maar hij kan dat op dat moment niet aan. En dan sta je er weer alleen voor maar je gaat door.  Om er maar wat van te maken om verder te gaan dan waar je bent geëindigd. En dan zeg je tegen een nieuwe dag goedendag om weer verder te gaan met jou nieuwe dag. Maar wat is dat moeilijk als je van jezelf niet mag falen. Dan lig je te balen van is het goed gegaan vandaag. Heb ik niets verkeerds gezegd vandaag ik hoop het dan maar.  Maar samen met je familie en vrienden en jezelf kom je er wel weer bovenop. Samen lachen samen huilen en samen feesten. Het hoort er allemaal bij in deze grote boze wereld. Maar als je helemaal beter bent is hij (die grote boze wereld). Een goede wereld en niet boos meer want dan kun jij het aan alleen.    
Als je een belofte hebt staan, kom hem dan na.