Er staat (c)opyright op de gedichten van Vereijken, Anja Maria U mag dit gedicht alleen gebruiken als u de auteursnaam en eventueel de website daarbij vermeldt.

Stop!

 

Er was lef voor nodig

Om te zeggen “Stop!”

Met een pijnlijke maag en parelend zweet

Alsnog het woord laten vallen

Spijt is nergens te vinden

Geluk is nu de baas

 

© Schrijfster: Anja Maria Vereijken 07-07-2008

Er staat (c)opyright op de gedichten van Kersting, Imme U mag dit gedicht alleen gebruiken als u de auteursnaam en eventueel de website daarbij vermeldt.
Opeens verdriet,


 
Opeens is er weer verdriet en opeens zijn er weer tranen. Omdat ik iets zie of ergens aan denk wat me verdrietig maakt. En op dat moment voel ik me alleen in deze grote wereld. Dan voel ik me anders en verward dan anderen en ik voel me leeg. En die leegte breid zich uit naar die tranen en al mijn verdriet. Dan is er opeens zo’n brok in mijn keel en kruipt het verdriet naar boven en dan stromen er teveel tranen aan de binnen kant. Dan huil ik in mijn lichaam en dan voel ik veel verdriet. En opeens komen de tranen dan naar buiten en kan iedereen het zien. Maar de vragen van waarom en wat is er met je. Ik wil het  niet horen. Want ze hebben op dat moment medelijden met mij maar begrijpen mij niet.Ze zeggen ik ken jou en ik weet wat er door je heen gaat. Maar dat kan ik maar niet geloven en toch houden ze van mij. Opeens is er dan weer verdriet want ik geloof ze niet. En soms voel ik opeens verdriet maar ik zie het niet. Ik wil dit allemaal niet ik wil normaal zijn net als iedereen. k wil me niet gekwetst voelen maar vooral geen verdriet voelen. 



Je bent,


 
Je bent gelukkig je bent blij.Je bent om hem gaan geven.En dat telt allemaal mee.En toch is er die twijfel en die angst.En toch ligt het aan jezelf en niet aan hem.Je kunt het hem niet kwalijk nemen.Want je geeft nu al teveel om hem.En dan weet je even niets meer echt zeker. Omdat je nog steeds verliefd bent.En de twijfels blijven komen. Elke dag komen er meer bij. En dan is alles opeens vervaagd.En dan sla jij toch een arm om me heen.En dan lacht je me uit en dan kan ik je wel wurgen. Maar dan weet ik wel hoeveel Je eigelijk van me houd.
Er staat (c)opyright op de gedichten van Kersting, Imme U mag dit gedicht alleen gebruiken als u de auteursnaam en eventueel de website daarbij vermeldt.
Beloftes,


 
Het zijn de woorden die ze zeggen.Het zijn de dingen die ze doen.Waar ik die liefde uit haal,En dan zie ik mijn verdriet.Ze kunnen zeggen en ze kunnen doen.Als ze mij maar geen beloftes doen.Ze zeggen het licht niet aan jou. Jij kunt er niets aan doen.En toch licht het wel aan mij.Maar ik kan er echt niets aan doen.Het zit in mijn genen en in mijn hoofd.Ik doe het niet expres.Ik kan er werkelijk niets aan doen.Dus het is aan jullie om te bepalen. Wie er schuld aan heeft.Maar ik doe dit al niet voor jullie.En ik beloof aan mezelf dat ik er,Uiteindelijk helemaal voor mezelf zal zijn.Want ik heb zelf ondervonden en bepaalt.En iedereen heeft het me al eens gezegd. Ik ben de enige die mezelf kan helpen.Om uiteindelijk er voor mezelf te zijn.Dus ik doe dit al niet voor jullie. Maar om er van te leren en daar door, Met mezelf om te kunnen leren gaan. 


Ik voel.

 
Ik voel me verlaten en alleen.Door een paar mensen om me heen.Je voelt je vergeten door de mens.Waar kom je dan toch terecht.Je voelt je vergeten door zo vele.Wie kan zich dat nou interesseren.