Er staat (c)opyright op de gedichten van A Pat Stevens U mag dit gedicht alleen gebruiken als u de auteursnaam en eventueel de website daarbij vermeldt.

leef mijn liefde,
en ik beantwoord al je vragen,
vraag mijn liefde,
en ik leef al jouw pijn,
laat ons samen hebben,
de kracht van ons bestaan zijn. 

Er staat (c)opyright op de gedichten van Veen-Niemeijer, Marian van der U mag dit gedicht alleen gebruiken als u de auteursnaam en eventueel de website daarbij vermeldt.
Ik bezie de oude handen
Gerimpeld na een werkzaam leven
Bijzondere familiebanden
Waaraan die arbeid is gegeven

Mooie handen, die zo spreken
Van alles wat er is gedaan
Zij konden soms het ijzer breken
Brachten onheil soms tot staan

Maar zachtjes ook de hand omsluitend
Van dat klein, afhank’lijk kind
Voorzichtig soms een neusje snuitend
Van t’ kleintje door hem zo bemind

Eerst jong nog, als een fiere vader
Voor zijn kind’ren door het vuur
Verval sloop zonder omzien nader
Die handen sterk, tot’t laatste uur

Sterk in liefde, onvermoeid
Het lichaam mocht dan wat gaan tanen
Zijn geest was met het kind vergroeid
Aan al wat zwak was, onderdanig

Een beetje boosheid of verdriet
Een pijntje in een kinderleven
Geld of goed was hem om niet
Als hij maar troost kon geven

Dag papa, opa, elke dag,
Denken wij nog aan die handen
Die tot in die laatste nacht
Als liefde op ons netvlies brandden
Er staat (c)opyright op de gedichten van Veen-Niemeijer, Marian van der U mag dit gedicht alleen gebruiken als u de auteursnaam en eventueel de website daarbij vermeldt.
Genietend van intense stilte
Besef ik, dit geeft klein geluk
Buiten grijze grauwheid, kilte
De wind die aan de takken rukt

Alleen met dichtende gedachten
Met mooie woorden in mijn hoofd
Die mensenleed moeten verzachten
Zoals in poezie beloofd

De zinnen stromen uit mijn handen
Als de regen op het gras
Als druppels die op water landen
Verdwijnend in de waterplas

Als woorden het papier beroeren
Worden emoties uitgesproken
Tot zinnen die als parelsnoeren
Zich rijgen, zichtbaar ongebroken

Die parels op mijn hart te dragen
Haast tegen mijn bezwaarde ziel
Leert mij berusten in mijn vragen
Aanvaarden wat mij niet beviel

Laat mij ook het leed van and’ren
Of het geluk in woorden vatten
Heus, ik kan het niet verand’ren
Maar slechts ‘t gevoel op waarde schatten

Dat is het doel van deze missie
Te troosten door een vers of strofe
Daarvoor vraag ik geen permissie
Dat vuur is toch niet uit te doven