Details

Geschreven door Slooten, Arjun van

Categorie: Verdriet

Geschreven: 14 januari 2007

Hits: 4374

Ik weet wat ik mis, wat er is,
Waar die lege plek is ontstaan,
Waar ik moet leren mee om te gaan,
Waar ik daadwerkelijk mee moet leren staan,
Waar ik naar op zoek was,
Als een storm in een glas,
Blijkt het iets te zijn,
Iets dat bijna iedereen nog wel heeft,
Iets dat je zekerheid geeft,
Iets waar je voor leeft,
Iets dat een connectie geeft,
Waarbij je beeft als je het nu zou moeten missen,
Voor de meeste nog niet eens gissen,
Het is iets wat klein lijkt,
Maar uiteindelijk je hele leven bestrijkt,
Iets waar je nooit vanaf wijkt,
Is het eigenlijk wel iets?
Is het niet het belangrijkste voor de meesten,
Is het niet het grootste gemis voor een aantal,
Is het niet het mooiste dat je kan krijgen,
Het valt gewoon niet te rijgen,
Een onbeschreven hoofdstuk,
Een lege blijdzij,
Eigenlijk een boek zonder inhoud,
Terwijl de kaft is van goud,
Het is een besef, dat je niet wil beseffen,
Het is iets waardoor je je niet wil laten treffen,
Maar, onbewust eist het een plek,
Je kunt het zien, dat is wel gek,
Je voelt het ook nog eens,
Men kijkt anders naar jou,
Zoals men de eerste keer kijkt naar een pauw,
Vol kleur,
Je draagt het je hele leven mee,
Je bent anders dan de rest,
Sommige haten je als de pest,
Het is moeilijk om je plek te verwerven,
Het zou makkelijker zijn te sterven,
Als men je hoort is alles koek en ei,
Als men je ziet kijkt men minder blij,
Het is alsof de dood loopt aan je zij,
Men weet altijd wel wat te bedenken,
De makkelijkste grap is snel gemaakt,
Vaak juist die grap die je raakt,
Tegelijk is het die grap die jou maakt,
Ik besef me wel dat ik echt wat mis,
Ik besef ook wat dat is,
Ik besef ook dat mijn mogelijkheden beperkt zijn,
En dat ik alleen met het juiste geluk,
Haar boek kan vullen,
En bladzij voor bladzij kan schrijven,
En dan niet als enige zal overblijven.

Details

Geschreven door Slooten, Arjun van

Categorie: Liefde

Geschreven: 14 januari 2007

Hits: 2974

Soms zoek je ernaar,

Vaak is het van, toch maar niet,

Je ziet het overal en geniet,

Als je het allemaal ziet,

Maar toch, je staat daar,

Kijkt is goed rond, en weet,

Dat er een tijd komt,

Dat dat alles verstomt,

En niet meer zal zijn zoals het nu is,

Het zal bloeien, en groeien,

Totdat je echt moet snoeien,

En het verwelkt, waardoor er 1 overblijft,

En je niet meer weet,

Hoe je je kaartjes schrijft,

Realisatie is verwerking,

Eenzaamheid je beperking,

Je gaat door, je moet door,

En je gaat er niet meer voor,

Wetende wat de keerzijde is,

Wetende wat het echt betekent, gemis,

Maar je laat je gaan, en gaat los,

Om alles te verbloemen, en alles te verdoemen,

Alles wat je eigelijk lief is, maar wat je eigenlijk niet mist,

Je geniet van het leven, en het intereseert je geen fuck,

Je moet bij blijven en aan het werk, maar doet geen ruk,

Je weet wat er is, maar het boeit je niet meer,

Gevoelloos doorgaan, met je hart in beheer,

Niemand die het lukken zal, je hart te stelen,

En zoals de poema's zingen, en wat geldt voor velen,

Een hart van goud is te duur, en hout staat sneller in vuur,

Dus je weet van jezelf, dat je niet meer te vangen bent,

En dat je het liefst hard weg rent als het staat te gebeuren,

Alleen om het feit om het later niet te betreuren,

Liefde, een vreemde bezigheid van de mensheid,

Waar genegenheid, vaker minder oplevert, dan de hoop wil,

Want vaak blijft het na enige tijd,........ akelig stil................

Details

Categorie: Verdriet

Geschreven: 14 januari 2007

Hits: 4641

 

Via hel naar de hemel.

Te laat besef van liefde.

Verlaat met spijt.

Mijn hart getroffen door spiesen.

Mijn ziel door grieven doorklieft.

Van dichtbij afstand houden.

Is waar ik niet meer voor kies.

Een laatste omhelzing zoals ik nooit had.

De eerste tranen over mijn wangen vormen de boodschap.