Welkom dichters en lezers

BESTE DICHTERS EN LEZERS VAN GEDICHTENNET

Helaas worden er op deze site geen nieuwe gedichten meer geplaatst.
U kunt deze gedichten nog wel lezen. HEEFT U BELANGSTELLING DEZE DOMEINNAAM (met eventueel de hele site er bij te kopen? GRAAG BERICHT AAN poetrysite apestaartje gmail punt com

Er staat (c)opyright op de gedichten van Vanavermaete, Yvette U mag dit gedicht alleen gebruiken als u de auteursnaam en eventueel de website daarbij vermeldt.
 Bij ‘t krieken van de dag,
komt de eerste zonnestraal,
zo teder als een glimlach
mij troosten in zijn taal.        
 
Het lichaam van de aarde,
vraagt om een zomerzoen.
Ik ook, ik smeek naar warmte,
 naar de liefde van toen.
 
De bloemen die ontluiken,
maar mijn hart gaat op slot.
Open mijn deurtje,
help me toch God.
 
Laat toch ontdooien,
mijn bevroren gebied,
leeg...zonder echo,
vol weemoed en verdriet.
 
Maak me toch wakker,
met een zonnestraal verwend.
Dan gaat mijn deurtje open
voor een mooie happy-end.
Er staat (c)opyright op de gedichten van Melker, Wil U mag dit gedicht alleen gebruiken als u de auteursnaam en eventueel de website daarbij vermeldt.
 
schijnt schaduw
 
 
ik heb mij een
plaatsje geschilderd
op een groot doek
 
een wat
verstild tafereeltje
ergens in een hoek
 
heb de tijd
in kleuren stil gezet
vogels vliegen in gebed
 
het klein prieeltje
ademt rust drukte
wordt lommerrijk gesust
 
een integer zonnetje
schijnt schaduw
langs het lenteblad
 
ik zit aan
tafel met mijn
stoeltje op het pad
 
in klein bezig zijn
wordt lente zomer onder
handen van deze dromer
 
 
 
Er staat (c)opyright op de gedichten van Vanavermaete, Yvette U mag dit gedicht alleen gebruiken als u de auteursnaam en eventueel de website daarbij vermeldt.
Sluit niet je hart,
die ik eens bewoonde
die me zozeer heeft bemind.
Verban niet de woorden
zacht, teer
die me gelukkig maakten
als een kind 
 
Uw laatste kus
toen je mij beminde.
Uw laatste wuiven
met liefdevol gebaar
zijn vervlogen met de wind,
omsluit mijn hart met kilte.
Maakt me nooit meer
blijgezind.
 
Ik heb geweend
bittere nachten.
tranen, stille snikken
voor het zwijgen, de pijn.
Waar zijn die ogenblikken
van ons gelukkig,
verenigd samen zijn?