Details

Geschreven door Brunelli, Els

Categorie: Algemeen

Geschreven: 21 februari 2018

Hits: 1091

De wind heeft de zee
aangevallen
woest werd de zee
zijn golven werden
metershoog
een schuimende zee
de wind die lachte
je kunt mij niet pakken
want ik ben hoog
ik ben zo licht als lucht
jij met je zware golven
jij komt niet bij mij
want wind kun je niet
vangen
ik ben zo voorbij

Details

Geschreven door Melker, Wil

Categorie: Actualiteit

Geschreven: 21 februari 2018

Hits: 1012

• aanslagen,
• betogingen,

 
rood in de regen
 
 
ik heb de mensen gezien
hun lach en kracht
in geestdriftig betogen
 
een lucht vol kleur
in samen plezierig
de vrijheid weer dopen
 
pas toen gingen
zij langzamer lopen
geschrokken door schoten
 
angst verlamde geluid
hoorde ontzetting in ademen
niemand kwam meer vooruit
 
de stilte nam toe
van niet meer bewegen
zag schoenen rood in de regen
 
 

 

Details

Geschreven door Buitenwerf, Gerry

Categorie: Gedichten

Geschreven: 20 februari 2018

Hits: 1200

Het klinkt heel mooi:” Ik ben een christen,
Ik stel de Heer - en Hem alleen -  centraal.
‘ k Geef altijd alles aan Hem over,
‘k vertrouw Hem helemaal” .
 
Het klinkt heel mooi:” Hier ’s mijn gezin, Heer.
Ze zijn van U, neemt U ze maar.
Bedankt dat U zorgt en ik lenen mag”.
Dat klinkt heel mooi, maar is zo zwaar.
 
Want welke moeder wil niet zorgend rondgaan
en welke vrouw laat manlief makk’lijk los?
en dan m’ n eigen ziel en geest, okee,
maar moet ik nu m’ n lichaam ook nog afstaan?
 
Dat voelt de laatste tijd zo raar
en moet ik dat dan ook maar overgeven,
zo van:” bekijk het maar, Heer, ga Uw gang,
wat maakt het uit, ik heb toch eeuwig leven?”
 
Kijk, daar heb ik het moeilijk mee,
ik kan niet loslaten en wil niet lijden.
Het liefste wil ik –uiteraard in eigen kracht-
alles wel doen om dat maar te vermijden.
 
Dus geef ik God wat haar, maar niet m’ n huid.
De Heer is alles, maar hoe zit het met die pijn?
Ik bid me suf en kom er zelf niet uit.
Gelukkig gooit Hij weer Zijn reddingslijn.
 
Gelukkig laat Hij iemand liefdevol vermanen:
“  Geloof, wees niet meer op je angst gericht,
GEEF alles en ieder VOLLEDIG aan Mij OVER.
Dat lijkt wel zwaar, maar is heel licht.
 
Door ongeloof weiger jij te geven
aan Mij, Die alles voor jou gaf:
Mijn huid, Mijn haar, Mijn kostbaar Bloed,
Dat alles redde jou van ‘ t graf
 
Dus kom nu maar, Ik heb je lief
En Ik vergeef je vrees, dat wilde rennen.
Loop maar kalm achter Me aan, zie slechts op Mij,
hoor slechts Mijn stem en je zult vrede kennen” .
 
Dan past mij enkel een berouwvol ” Amen”,
dan geef ik blij echt alles aan mijn Herder.
Dan wandel ik –vaak nog te snel of stromp’lend-
Door Hem geleid vertrouwend verder.