Er staat (c)opyright op de gedichten van Melker, Wil U mag dit gedicht alleen gebruiken als u de auteursnaam en eventueel de website daarbij vermeldt.
de sleet

als gedachten
klaar zijn met
dollen en
uit gelachen
van hun plezier
en grollen komt
er eindelijk rust
in het brein
 
geen activiteiten
maar naar een
lager energetisch
platform en kan de
chaos van de dag
een paar plaatsen
opschuiven in de
opslagorde van de dag
 
in de zachte mist
van herinnering wordt
ik wist morgen weer
weten er is zo niets
vergeten maar alles
heeft direct binding
of verbinding gemaakt
met al wat van belang is
 
pas als de sleet komt
en vergeten ons extra
doet omkijken gaat
herinnering aan emotie
gekoppeld worden is
beter oproepbaar en
paraat in tijden dat het
moet en echt nodig is

wil melker
16/02/2024
Er staat (c)opyright op de gedichten van Melker, Wil U mag dit gedicht alleen gebruiken als u de auteursnaam en eventueel de website daarbij vermeldt.
mythische kracht
 
ik heb de
schoonheid van
symmetrie huid en
jonge jaren gezien
in hun bloei en
voorzichtig openen
naar volwassen zijn

rijping bereikte
een ongekende balans
in volmaakt zijn
en toch kregen zij
de handen niet
op elkaar in een
stimulerend applaus

omdat een
bindende factor
ontbreekt namelijk
de ziel die van
binnenuit de
verschijning een
warm joy de vivre geeft

die ieder naar
adem doet
happen en met een
verblindende straling
warme empathie zendt
naar degene op wie
jouw ogen gericht zijn

die in de ban van
jouw lach en stem
de mythische kracht
van de hemel even
meemaken en in
jou het stukje eigen
gemis herkennen
 
wil melker
15/02/2024
Er staat (c)opyright op de gedichten van Melker, Wil U mag dit gedicht alleen gebruiken als u de auteursnaam en eventueel de website daarbij vermeldt.

Zonder dood en tijdgevoel

midden in een
licht verhaal
wordt het mij
zwaar te moede
verander ik in een
met droefheid
belast persoon


voelde het gaan
tot in de extensies
van mijn lijf en
aards bestaan
waar alles om mij
heen tot grijze
steen verworden is


de transsubstantiatie
was algemeen dat
kon ik met eigen ogen
uitstekend waarnemen
mijn verhaal stokt
gaat automatisch over
in natuur vol groene tinten


het ruizelen van bladeren
in de bomenschaduw
van een parkachtig gebied
waar wind en hoogte
duizelen en vogels de
bladmuziek fluiten van
passerende seizoenen


in het overgangsgebied
kan ik wat transfiguraties
waarnemen van stukjes
huis bijgebouwen en het
wegenplan naar horizon
in een agrarische lay-out
rond twee kerken gebouwd


het is allemaal bij
de leefomgeving van ons
bestaan begonnen het
ronde zonder segmentatie
die zo kenmerkend was
voor de oude wereld
van voorheen


niets en niemand is
meer alleen alles is
in fysieke overgang
bij nadering naar
samen in vorm en kleur
in keuze van leven zonder
dood en enig tijdgevoel