Welkom dichters en lezers

BESTE DICHTERS EN LEZERS VAN GEDICHTENNET

Helaas worden er op deze site geen nieuwe gedichten meer geplaatst.
U kunt deze gedichten nog wel lezen. HEEFT U BELANGSTELLING DEZE DOMEINNAAM (met eventueel de hele site er bij te kopen? GRAAG BERICHT AAN poetrysite apestaartje gmail punt com

Er staat (c)opyright op de gedichten van Cevik, Nynke U mag dit gedicht alleen gebruiken als u de auteursnaam en eventueel de website daarbij vermeldt.

Druk met dagelijkse dingen doet
Het goed als excuus voor zaken
Die we niet willen zien door onze
Roze brillen die we alleen afzetten
Als we in het donker verder malen

Over zorgen die we niet denken
Te hebben, want geluk is met ons
Die alles hebben wat ons hart
Maar kan wensen, of zelfs meer
Dan we met hard werken verdienen

In de zorgeloze momenten onder
Het fietsen, wandelen en slenteren
Door bossen, langs paden en lanen
Ploeteren we verder, door de brei
In onze hoofden, die nooit uitrust
Bang om tijd te verspillen aan niets

Vinden we het normaal om slecht
Te denken en te praten over hen
Die beter moesten weten, dan
Lege dagen te vullen met vele
Dingen die er niet toe doen in
Onze ondoordringbare blikken


Er staat (c)opyright op de gedichten van Reus, Tim U mag dit gedicht alleen gebruiken als u de auteursnaam en eventueel de website daarbij vermeldt.


De glimlachen op Facebook zijn
echt vervelend als ik eenzaam ben;
extroverten zijn echt vermoeiend als
ik een rustig plekje nodig heb,
om alles wat er gebeurt in
glazen potjes te stoppen.
 
Mijn bewustzijn weet dat
we een goede beslissing nemen
en stampt dat feit, wanneer het
kan, naarstig dieper
de kolkende massa van
mijn onderbewustzijn in.
 
Maar daar voelen ze het nauwelijks.
Daar zoeken ze altijd manisch verder
naar de juiste potjes:
 
altijd manisch maar
voor dit gestamp
tevergeefs.

 
Er staat (c)opyright op de gedichten van Melker, Wil U mag dit gedicht alleen gebruiken als u de auteursnaam en eventueel de website daarbij vermeldt.
 
zoekende onzekerheid
 
 
ik schrok
maar zag je ogen
herkende nauwelijks je gezicht
 
de tijd had
in zacht mededogen
de hardste lijnen al gewist
 
in zoekende onzekerheid
keek je me aan maar wat
wij voelden kreeg nog geen naam
 
ik streelde je hand
wat ooit sterk en krachtig was
had nu een zachte kant
 
merkte dat de twijfels
verdwenen in het even
dat de zon had geschenen
 
de pijn wat bedaarde maar
in het afscheid hoorde ik je woorden
waar zijn de anderen gebleven