Lief papier..
Zojuist is ze gestorven.
Bij wie kan ik nog schuilen.
Nu al, deel ik niets meer met haar.
-
Ik kan dit niet. Ik durf dit niet.
Nooit meer haar kleine meid.
Ik sta stil in de tijd. 
Mijn thuishaven, die ben ik kwijt.
-
Even nog, keek ze mij aan.
Haar handen zochten de mijne.
Mijn adem stokte.
Ik zag haar gaan.
-
Lief papier. 
Mijn tranen spatten uiteen op je neer,
troebel is mijn zicht.
Vandaag heb ik haar verloren.
Zij was mijn levenslicht. De spil in mijn bestaan.
-
Lieve brief, ik verstuur je aan mezelf.
Hierdoor gaan mijn emoties toch door vele handen heen,
want erover praten, dat kan ik niet.
-
Ik ben te verdoofd, mijn verdriet is te groot.
Ook mijn anker dobbert van minuut tot minuut,
losgeslagen in de tijd.
-
Ik ben mijn moeder kwijt.
In het duister tast ik, naar een nieuw begin.
-----
Ingrid van der Weegen


 

Het zijn mijn vrienden
Het zijn mijn dikke maten
Ze kunnen van me houden
En ze kunnen me laten
Ze hebben altijd om me gegeven
En ze kunnen me niet haten

Het is op een dag dat je ze weer ziet
Het is die dag dat je dingen met ze doet
En dan een lange tijd ben je er niet
Maar nog steeds is alles goed

Het is samen de hele dag vervelen
Wanneer je geen cent hebt om uit te geven
Het is samen vette en magere jaren delen
Dus ook samen genieten van het rijke leven

Het is samen door de wereld trekken
Het is samen domme fouten maken
Het is samen nieuwe dingen ontdekken
Het zijn de mensen die je het diepste raken

Het is liefde en wederzijds begrip
Het is accepteren voor wie je bent
Het is elkaar trekken uit die dip
Het zijn die mensen die je al jaren kent