Welkom dichters en lezers
BESTE DICHTERS EN LEZERS VAN GEDICHTENNET
Helaas worden er op deze site geen nieuwe gedichten meer geplaatst.
U kunt deze gedichten nog wel lezen.
HEEFT U BELANGSTELLING DEZE DOMEINNAAM (met eventueel de hele site er bij te kopen?
GRAAG BERICHT AAN poetrysite apestaartje gmail punt com
In licht en wind
- Details
- Geschreven door Melker, Wil
- Categorie: Liefde
- Hits: 996
in licht en wind
ik droom
je gedachten
en lieve lach
zij wiegen
speels als een kind
in licht en wind
als een handvol
ballonnen kleuren
zij liefde en passie
zonder
opgelaten te zijn
vieren zij vrijheid
nemen de ruimte
die wij hen geven
in samen leven
ik volg hun vlucht
zucht verliefd als ik
zie dat jij naast mij rust
wil melker
03/04/2015
www.wilmelkerrafels.deds.nl
Reactie toevoegen
Zomaar
- Details
- Geschreven door Broeders, Arjan
- Categorie: Emoties
- Hits: 1679
Zomaar starend denken,
dat is wat ik wil
laat ledig flarden zweven,
vol weemoed, wensend, stil
zonder beweging, slechts zittend in gevoel
uren in gedachten zonder woord en zonder doel
Zomaar starend denken
aan wat ik voor je voel.
- Arjan Broeders -
Geen bekende straten meer.
- Details
- Geschreven door Weegen, Ingrid van der
- Categorie: Emoties
- Hits: 1002
Ik wilde weg, weg uit de stilte,
geen bekende straten meer.
-
Gewoon van het leven proeven,
geen polderwind, geen bakkertje op de hoek
of het bekende galmen van de kerkklokken
iedere zondag weer.
-
Nu jaren later keer ik terug
en zie ik in de verte de kerk staan.
De polderwind giert me om de oren.
“Goh, wat heb ik dit gemist”
gaat er door mijn gedachten heen.
Ik leef!. Mijn hart klopt, als nooit te voren.
-
De bakkersvrouw, groet mij met enige argwaan
maar gaat gestaag door met vegen.
Ik roep haar mijn naam.
“Welkom thuis!” roept ze zichtbaar ietwat verlegen.
-
Haar woorden galmen even na in mijn hoofd.
Ik neem alles om mij heen,
met een intens gevoel van euforie in mij op, en ik denk:
“Ik ben eindelijk weer thuis, voor mij nooit geen vreemde straten meer.”
-
Mijn moeder, roept vanuit de verte mijn naam.
Ik zie haar, in het voor mij zo bekende keukenschortje,
achter het tuinhekje staan.
Het hekje, wat door mijn vaders handen
ooit ambachtelijk is gemaakt.
-
Ik huil, ik lach, ik voel me thuis,
want daar in de verte, komt steeds een beetje dichterbij
mijn ouderlijk huis.
------
www.ingridvanderweegen.nl
Pagina 1679 van 4525