Welkom dichters en lezers

BESTE DICHTERS EN LEZERS VAN GEDICHTENNET

Helaas worden er op deze site geen nieuwe gedichten meer geplaatst.
U kunt deze gedichten nog wel lezen. HEEFT U BELANGSTELLING DEZE DOMEINNAAM (met eventueel de hele site er bij te kopen? GRAAG BERICHT AAN poetrysite apestaartje gmail punt com

Er staat (c)opyright op de gedichten van Graf, Ewald Th. (Theodoor) U mag dit gedicht alleen gebruiken als u de auteursnaam en eventueel de website daarbij vermeldt.

Matilde, zij was mijn eeuwige méér
Mijn fantastische zonde
Het laatste en eerste in mijn leven
Mijn, snoepje van de dag

Matilde, Ma-til-de
Zij tildé mij op
Tot grote hoogtes
Tot een eindeloos verlangen

En nu is mijn liefde dus een

eindeloos,

Eindeloos

verlangen van schaamte
Schaamte, en liefde, een berouw
Zet mijn beste beentje voor

Vertwijfeld in de ruimte van mijn wil
Een gedachte, een gebaar
Het blijft, een eindeloos wachten
Op een teken, van haar

Er staat (c)opyright op de gedichten van Graf, Ewald Th. (Theodoor) U mag dit gedicht alleen gebruiken als u de auteursnaam en eventueel de website daarbij vermeldt.

Ik ben de Dichter. Wil je mijn lijf
beschrijven, zijn mooie gewelfde lijnen:
doe ‘t dan zo, als had je ’t over een vers
gewassen kool. Overdrijf

het donker, dat je in me ziet. Het is
het donker van Magda. Schaamte, die
had ze niet erg veel, maar in haar kapsel
was wel een verlichte kamer. Soms

stopte zij mijn dichterlijke woorden
in haar gezicht en dan zong ze voor me.
Dan spande ik mij tegen haar zwakte aan,
en uiteindelijk was mijn binnenste in haar.

(Ik liet mij inspireren door zijn vers ‘Die Laute’)

Er staat (c)opyright op de gedichten van Graf, Ewald Th. (Theodoor) U mag dit gedicht alleen gebruiken als u de auteursnaam en eventueel de website daarbij vermeldt.

Voor de kleine Annemarijke

‘Wat is Geluk?’ Zo vroeg een Kind mij,
‘is het, melige appels op een herfstdag,
het laatste licht in de papieren lantaarn
nog, en Mammie in gevlekt spiegelglas
kleine zwarte haren op haar lip weer ziet?’

‘Kindlief, wat is geluk, ik weet ‘t net
zo min als jij of je Mammie, èn net zo
goed: ‘t is die appel, die herfstmiddag,
die Chinese lamp, langzaam wegzeilend,
misschien iets minder dat van die haren.’

Maar het meest, denk ik nu, dagen later
bij mezelf: de heerlijke, onschuldige jeugd
en de tedere liefde tussen moeder en kind!