Vanaf de Waddijk tuurt hij,
wilde windkracht trotserend,
waakzaam westwaarts;
ziet zware dreigwolken
binnenmarcheren
tot boven Formerum;
denkt het gevaar,
moordend stil grijszwart,
over dit onwetende land
binnen te zien bollen.

Hij weet zich een wachter
aan het einde van de dag,
die nog niet weet waarop
hij wacht of waarvoor
hij waarschuwen moet,
of voor wie:

wankele wachter,
boodschaploos sprakeloze profeet
scheef onder een
overweldigende hemel.

op de muziek in je hoofd

je ogen
spreken honderduit
over kabouters en kastelen

je stem zingt wind
in stormachtig vlagen
fluistert mythen en huilt sagen

je handen bouwen
sprookjes om je heen
waarin altijd een engel verschijnt

je voeten dansen
op de muziek in je hoofd
je lach vangt een denkbeeldige roos

ik blijf naar je kijken
heb je helaas nooit kunnen bereiken
mijn gave schizofrene vriend

wil melker
09/08/2010
www.wilmelkerrafels.deds.nl

het tijdelijk moment

jij groeide
kaarsrecht
naar de hemel

twee zijtakken
als oogst van
leven samen delen

ik stond
in dezelfde grond
tot de zon ons vond

maar botte uit
in breedtegroei
zonder snoei

jouw hemel
kon ik niet bereiken
wilde bij de aarde blijven

haar omarmen
en mezelf warmen
aan het tijdelijk moment

zo rechtlijnig
was je pad dat jij
het aardse al snel vergeten was

wil melker
08/08/2010
www.wilmelkerrafels.deds.nl