gebrandschilderde wolken

de lange gang
stond vol kerken
gevuld met gezang

zijn immense pilaren
stonden naar
de hemel te staren

in glas in lood bevolkten
gebrandschilderde wolken
het blauw van de lucht

deuren zwaaiden open
klokken gingen luiden en
de mensenzee golfde naar buiten

kleurrijk en verscheiden
rouwklagend om de heiden
die in de apocalyps is vermist

wil melker
04/08/2010
www.wilmelkerrafels.deds.nl

Loopt in stevige laarzen op vaste benen,
hoofd bedekt
-weet Wie achter wolken troont-.

Leeft als een violist op het dak:
wanneer het leven trekt,
hij dreigt uit balans te raken,
te vallen,
speelt hij met meer ziel,
spreekt hij tot achter blauw decor,
zoals Abraham deed
en Henoch deed.

Ogen en mond hemelwaarts,
gebedssjaal altijd om de schouders;
spreekt met God zoals met medemens.

De maaltijd bijna ten einde;
op het tafelkleed
- zeven spetters rood gemorst,
een eenzaam zoutvaatje-
verhaalt de open bijbel
van bloedgeworden zweet,
helsbittere tranen
vermengd met ontrouw en bedrog.

Wanneer de bijbel zwijgt
en stilte zwaar met ellebogen
op tafel leunt
sprankelt een stem,
helder en oprecht,
uit een kinderhart:
"Wat zielig voor Jezus."

Doe dit tot mijn gedachtenis.
Denk aan Mij en waak,
wanneer het lijden schreeuwt.

Totdat Ik kom.