Welkom dichters en lezers
Welkom op het NETWERK VOOR DICHTERS.
Gekooide duif
De oneindige hemel is zo dichtbij.
Ik wil mij daar snel naartoe bewegen
en voort blijven vliegen, voor altijd vrij.
Onbuigzame spijlen houden mij tegen.
De hemel is beurtelings blauw en zwart.
Ik druk mijn vleugels tegen mij aan.
Een vaag verlangen doortrilt mijn hart.
Ik buig voor wie mij niet laat gaan.
Reactie toevoegen
Nog krult je lach
- Details
- Geschreven door Melker, Wil
- Categorie: Actualiteit
- Hits: 753
nog krult je lach
nog krult
je lach in
de hardste
bouwstenen
van onze
fundamenten
de veste die al
generaties lang
met degelijke normen-
en waardenspecie de
tijd heeft getrotseerd
nog is de sleet buiten
nauwelijks zichtbaar
lijkt wat achterstallig
onderhoud maar
de echte breuk en
scheuren komen
diep van binnenuit
waar rot en putlucht
heersen over leven en
gebroken glas geen
perspectief gaat geven
jij was erbij
toen grondstoffen
en magie een
huis bouwden waar
alleen voor de
eeuwigheid plaats
was vormgegeven
door de mens met
als buurman de hemel
en het paradijs als
tuin van eden
wil melker
13/05/2022
Zeebanket
Durven ze niet rond te zwemmen
of hebben ze het opgegeven?
Ze scholen samen in een hoek,
als doden die in schijn nog leven.
Een aal ligt roerloos op een bodem
die nauwelijks langer is dan hij.
Een klant wil vis.
Daar komt het schepnet.
Alleen de dood maakt hen nog vrij.
Pagina 295 van 4525