Details

Geschreven door Rene Kievit

Categorie: Tijd

Geschreven: 04 maart 2011

Hits: 2586

Er staat (c)opyright op de gedichten van Rene Kievit U mag dit gedicht alleen gebruiken als u de auteursnaam en eventueel de website daarbij vermeldt.

De tijd: dat valt in het toen,
dat heet geweest, is verleden.
De tijd: van nu, is toekomst
en dat is het heden.
De periode: die achter je ligt, dat is een leven,
met een ander gevoel en zicht.
Dat, wanneer je het verplaatst, krijgt je iets terug
en hopelijk dat het ook verlicht.
Wat je kan leren: in een leven en/of korte tijd,
dat is een pluspunt.
Laten zien: wat je al kan en anders ook al kunt.
Het vallen en opstaan, dat is wat je ook moet leren,
het blijven proberen, al zijn het zo vele keren.
De wil en de kracht, iedere keer weer
opnieuw gaan opbouwen,
en telkens weer het laten zien van
je gewonnen vertrouwen.
Het verliezen van moed,
ook dat komt nog wel eens voor.
Toch blijven hopen en winnen
wat je ooit in de tijd verloor.
De tijd die is geweest, dat is een gedane tijd,
Daar moet je niet naar omkijken,
dat gedeelte ben je nu kwijt.
Maar je kan er nog wel dingen uit oppikken
om het goed te doen,
met een geweten
het niet meer te doen als toen.
Met de steun, houvast, kracht en je moed,
moet het lukken, en het gaat je dan ook goed.
De omgeving laten zien,
ik heb heel veel opgegeven,
maar ik heb weer de zin
om verder te gaan met mijn leven.
Er is heel veel terug op mijn pad gekomen,
er is een deur opengegaan.
Niet meer alleen in de maatschappij stil te blijven staan.
Er is een omgeving die in mij is gaan geloven,
en die mij ook steunen,
Waar ik zo nu en dan ook tegen mag
en kan aanleunen.

Details

Geschreven door Hanne Ooms

Categorie: Moraal

Geschreven: 04 maart 2011

Hits: 2525

Er staat (c)opyright op de gedichten van Hanne Ooms U mag dit gedicht alleen gebruiken als u de auteursnaam en eventueel de website daarbij vermeldt.

net snel genoeg

om mijn voetstappen

onbewandeld te laten lijken.

Ik ben er nooit geweest.

De wind dartelt door mijn oren.

Wat een frivool onevenwicht…

‘t is van de grond gaan

om niet te merken

dat ik ben afgedwaald.

Details

Geschreven door Rene Kievit

Categorie: Eenzaamheid

Geschreven: 04 maart 2011

Hits: 1998

Er staat (c)opyright op de gedichten van Rene Kievit U mag dit gedicht alleen gebruiken als u de auteursnaam en eventueel de website daarbij vermeldt.

Waar ik mijn zakken van vol heb, is het verleden.
En dan vooral van m’n ‘familie’ en m’n ‘vrienden’
die mij vermeden.
Ik was niet meer welkom, er was geen moment:
‘hoe zou het met hem zijn?’
Als ik opbelde, dan was de vraag:
‘Waar zit je momenteel?’
goh dat deed zo’n pijn.
In hun ogen kon ik geen oprecht bestaan meer krijgen
in mijn leven,
zei mijn ‘familie’, die wilden/konden
mij niets meer geven.
Ik werd heel vaak doortrapt, zwart gemaakt, gekleineerd,
het maakte mij hard, ik heb er voor mijzelf
veel van geleerd.
Ik heb gekozen voor
een goed bestaan in dit leven.
Er is een hoop veranderd,
ik had weer een wil om alles te geven.
Ik kreeg weer een leven
waar ik lang op had gewacht,
Een hele lieve vriendin, Anneke,
die mij een hoop bij heeft gebracht.
Goh wat was ik wisselvallig
in het begin van onze tijd.
Dat deed heel erg pijn
Ik viel in mijn oude driftbuien terug
en ik wilde zo helemaal niet zijn.
Wat ik niet kon, dat was er over te gaan praten,
angst dat zij mij ging haten.
Gooien, smijten, en niet bang zijn
dat zij mij zou gaan verlaten.
Nu zijn wij alweer lange tijd samen,
en het gaat heel erg goed,
Natuurlijk is er wel eens wat,
maar het praten erover, ja dat moet.
Het was voor mij een moeilijk iets,
om dat te gaan leren.
Maar ik wilde het absoluut niet mijn rug toe keren.
Ik had een kans
en deze wilde ik met beide handen pakken.
En al was het angstig,
ik wilde niet door wat dan ook heen zakken.
Het vertrouwen, dat kwam langzaam weer op gang,
het werd steeds mooier, vrijer, ik was niet meer bang.