Welkom dichters en lezers

BESTE DICHTERS EN LEZERS VAN GEDICHTENNET

Helaas worden er op deze site geen nieuwe gedichten meer geplaatst.
U kunt deze gedichten nog wel lezen. HEEFT U BELANGSTELLING DEZE DOMEINNAAM (met eventueel de hele site er bij te kopen? GRAAG BERICHT AAN poetrysite apestaartje gmail punt com

Er staat (c)opyright op de gedichten van Legierse, Jacqueline U mag dit gedicht alleen gebruiken als u de auteursnaam en eventueel de website daarbij vermeldt.
niemand ziet wat ze ziet 
in het water voorover
 
ondanks geloof 
in het goud van belofte 
en in afzien 
is de zee
is de zee niet voldoende zout 
om eroverheen te lopen
 
daarom drijft ze 
drijft ze weg 
drijft ze in haar huid 
van opgebolde kleding 
en waaieren haar donkere haren 
als golven verder weg 
 
niemand ziet wat ze ziet 
in het water voorover
 
misschien de schaduw 
van haar land in oorlog 
in brand 
de gouden schijn van overkant 
de laatste veerman 
misschien 
het eindelijk los te laten 
handje van haar kind 
 
Er staat (c)opyright op de gedichten van Legierse, Jacqueline U mag dit gedicht alleen gebruiken als u de auteursnaam en eventueel de website daarbij vermeldt.
Eindelijk heb ik de winter begrepen.
De hallucinerende schoonheid 
van sneeuw is een print, 
de dunne wand tussen ijs en angst 
is te onderscheiden.
 
Ik ben bedrogen door 
de Hollandse meesters.
Kijk hoe het licht zich verstopt, 
hoe de tijd versmalt. Urenlang 
zie ik geen hand voor ogen.
 
Oververmoeid geraakt 
schakelt het jaar me om 
in de laagste schaduwstand.
De kou bijt zich vast, 
last vertraagt mijn tempo.
 
Het is al eind november.
Met plezier haal ik dadelijk 
het grijze wolkendek omlaag,
kruip eronder 
en begin mijn winterslaap.
 
Wek me maar 
met de eerste krokus.
 
Er staat (c)opyright op de gedichten van Legierse, Jacqueline U mag dit gedicht alleen gebruiken als u de auteursnaam en eventueel de website daarbij vermeldt.
Water, water, overal water.
Duizend en een meer.
Kreken koesteren zich in zonlicht, 
blauw, blauwer.
De stroom versnelt tot wit, 
raast langs stenen oevers,
loost zich in een kom.
Oorverdovend zestig meter lager 
bruist het schuim, 
schuurt stammen kaal 
en haast zich om rivier te worden.