Mijn leven is een aaneenschakeling van tegenslagen en miserie. Ik verloor mijn vader en een paar jaartjes nadien mijn zus aan kanker op zeer jonge leeftijd. Ze had 3 kleine kinderen, het jongste met de ziekte van Down en waar ik fier op ben haar meter te mogen zijn. Een zwaar ongeval ( 16 jaar geleden) maakte mijn kruis nog zwaarder. Een jaar hospitaal en nog steeds regelmatig revalidatie. Mijn man had blijvende hersenletsels en was nog een levende plant. Vol hoop en vreugde zag ik een zonnestraaltje; de geboorte van mijn eerste kleinkind. Ik ging naar Australië waar mijn enige dochter woont voor de geboorte van mijn kleinkind en terug een overspoelde een donkere wolk mijn geluk. Na 3 dagen kreeg ik daar bericht dat mijn moeder was overleden. Twee jaar later brandde mijn bovenverdieping uit. een jaar later verloor ik ook mij man. Mijn tegenslagen blijven zich ophopen. Mijn verdriet verwerk ik nu in poezie